Spel van de week - 12 augustus

Tactics

Nee, niet de darts variant, maar tactiek bij bridge. Vandaag heb ik twee zaken voor u, allebei over bieden, maar één speciaal belangrijk in parenwedstrijden. 

Het eerste geval illustreert het belang van continue evalueren van de hand. Bridge wordt niet gespeeld met een telmachine. Het is niet zo dat je een keer naar je hand moet kijken en het daarbij moet laten, je moet constant kijken of je kaart opknapt of juist slechter wordt. Een voorbeeld was spel 16.

1. Het volgbod is heel erg minimaal, maar naar mijn smaak net toegestaan.
2. Een beetje laf, als je nu 1 biedt (mijn keus), dan ben je er van af
3. Zoals wij dat spelen een goede verhoging naar 2 of meer.
4. Een minimum, bij ons geeft pas nu iets meer aan. Een goed idee om dit soort dingen met uw partner af te spreken, overigens.
5. Heeft het bieden niet gevolgd. Om met Chandler uit Friends te spreken: "Could your hand be any stronger?".
6. Nog een poging. Misschien wel 3SA.
7. Geen interesse.
8. Nog steeds bevangen door de hitte... Hoewel, we zaten op dit moment buiten en daar was het redelijk koel.

Zoals u ziet kan 3 met geen tien paarden down, en het is zelfs 6(!) voor OW. Met een ruiten start moet je nog even oppassen omdat je dan voordat je alle troeven haalt de klavers op moet zetten. Toegegeven, dit is extreem. Maar toch is het verstandig om je als als Oost zijnde te realiseren dat je kaart ontzettend mooi geworden is. Wat is er aan de hand? De tegenstanders hebben ruitens, je partner vraagt je iets te bieden terwijl je na 1 gepast hebt dus klaarblijkelijk zwak bent. Nu heb je een vijfkaart in een kleur waarin je partner blijkbaar wil spelen en 2 nuttige honneurs. In het licht van de bieding heb je een schitterende kaart. Dus zelfs als je de eerste keer past (2), wat niet mijn stijl is, kun je in plaats van de tweede pas (5) beter 2, zo niet 3, schoppen bieden. De laatste pas komt helemaal niet in aanmerking.

Begrijp me niet verkeerd, dit is helemaal niet zo makkelijk. Maar het is wel heel nuttig om je van dit soort zaken bewust te zijn.

Het tweede geval betreft het fenomeen "spannende dubbels". Dit doet zich vooral voor in een parenwedstrijd, en een aardig geval was spel 24. Een typisch deelscoregevecht.

Waar het hier om gaat is het doubleren van 3. West, klaarblijkelijk de last of the great balancers, besluit een gokje te wagen (in dit biedverloop en met deze defensieve rommel gaat mij dat te ver, maar dit terzijde) en biedt 3. Noord moet nu iets doen (doubleren of 3 bieden) want gewoon 3 down laten gaan is een verliezende tactiek in paren. Dat komt omdat als 2 er in zit, en dat denk je met die Noord hand, je met 3 één of twee down absoluut niet opschiet. De meeste mensen hebben een gruwelijke hekel aan dit soort dubbels, want "bij mij wordt het altijd gemaakt". Desondanks is het een goede strategie, want je speelt met het geld van het huis. (Voor de gokkers onder u ongetwijfeld een bekende uitdrukking.) Wat is er namelijk aan de hand. Als 3 er in zit heb je toch een slechte (kijk maar na op de frequentiestaat, -110 is een nul), gaat het 1 down heb je nog steeds een slechte of je nou doubleert of niet, maar gaat het 2 down dan heb je een slechte als je past maar een top als je doubleert. Met andere woorden, een doublet kan nooit kosten, maar wel heel veel opleveren.

Op dit spel is het allemaal vrij academisch, want 3 kan hooguit 1 down (ondanks een eerdere analyse van 2 down, het komt er op neer dat Zuid in alle varianten vroeg of laat een extra schoppen of klaverslag moet geven) en 3 is altijd koud (ondanks dat een aantal mensen maar 8 slagen haalden, het komt er op neer dat je niet te vroeg schoppen Aas Heer moet spelen). Je moet dus kennelijk bieden en helemaal niet passen of doubleren, maar dat doet aan de argumentatie voor de dubbel niets af. 

Een gemiddelde parenwedstrijd zit vol met dit soort spellen. Ik vind het niet gek dat ik weg ben van dat spel.

Willem jan Maas