And the rest is silence - 29 juni 2004 - Jos van Kan

Hab' mich an jeden Stein gestossen
Wilhelm Müller, Winterreise

Dit seizoen zit er weer op en het is met gemengde gevoelens, dat ik er afscheid van neem. Enerzijds wisten wij (team 1) ons vrij gemakkelijk te handhaven in de eerste divisie, anderzijds lag dat bepaald niet aan mij. :-) Enerzijds scoorden we (als paar) vrij aardig, anderzijds was er in vergelijking met vorig jaar sprake van een duidelijke teruggang. Op één ding is het svdwsc echter wel trots: in geen enkel seizoen zijn er zoveel svdws geweest! En gezien de overweldigende respons ging de toename in kwantiteit niet ten koste van de kwaliteit. En Paul heeft belooft een spellingssjekker aan te schafen!! Dus dat beloofd wat voor het volgent zeisoen.
De laatste avond van de paren moesten we orde op zaken stellen, want doordat Paul zich moest voorbereiden op Wimbledon moesten we tweemaal 45% incasseren wegens niet opkomen. Hm. Deze keer hadden we ook beter niet op kunnen komen, want de teller bleef steken op 42%!
Dat was niet alleen maar pech. Wat denk je hiervan:

Je bent kwetsbaar vierde hand tegen niet kwetsbare tegenstanders, links opent 2 multi, partner past rechts 2, je dubbelt. Ja toch? Dit is de enige keer dat je van je kunt laten horen en je kunt niets anders doen dan dubbelen. Dus dubbel in deze situatie is kort in en tolerantie voor de andere drie kleuren.
Dit was het probleem nog niet. Je hebt namelijk

en dus moet je na 2, pas, 2 nu passen. Volgens verwachting gaat het nu 2, gevolgd door tweemaal pas. Je moet nu natuurlijk bieden en dubbel lijkt aangewezen. Dat brengt de gevreesde 3 bij de maat. Wat nu? Sommige paren doen dat nooit fout, maar wij denken alleen na als we echt een probleem hebben. Ik paste, in de hoop op een vijfkaart bij de maat, maar hij had een 4-3-4-2. (-200 en een grafscore). Mijn verdiende loon: de vijfkaart in mijn hand kan ik zien en alleen als maat een singleton  heeft is 3 slechter dan 3.
Bij niemand kwetsbaar heb je in de vierde hand als N:

Links (O) opent 1, partner volgt 1, rechts (W) 1. Je eerste opwelling is natuurlijk een stevige ram uit te delen in , want ze hebben hun fit nog niet gevonden. Maar hoe zitten die ? Niemand schijnt er vijf te hebben, dus die zitten 4-4-4. Dus dan zou een manche nog wel eens lastig kunnen worden voor de buren.
Maar ja, je hebt niet alle dagen een zeskaart mee in de kleur die je maat volgt dus je laat je meeslepen door je gevoel en knalt 5. Dat wordt gedoubleerd en W start met B. Je legt je spel neer en vraagt of je partners kaart mag zien. Dat mag. Hij heeft:

Nou met die analyse van die -manche zat je wel goed! De slag wordt genomen met de H, O incasseert ook A en hij vervolgt met 6. Hoe moet dit spel aangepakt worden en waarom?
Allereerst lijkt het verstandig om met de H voor te troeven. Dat is het ook want W écarteert 8. Vervolgens moet je beslissen of je op V zal snijden of niet. In dit geval heb je geen keus: als de 1-1 zitten is 4 kansloos. Je maakt een slag, 2 of 3 slagen en nog een introever in in het tegenspel. Dus je snijdt en ook dat is goed. Eigenlijk is je enige kans op een fatsoenlijke score dat W V heeft en O A, want dan heeft 4 nog spel, of dat O allebei deze kaarten heeft, want dan kan je 5 na dit tegenspel nog maken! (Als je alle troeven afspeelt raakt O in dwang) Maar dan heeft de tegenpartij wel zitten slapen. Maar ja dat gebeurt. De combinatie van deze twee feiten (het H signaal van W het 6 naspel van O, dat ook al niet op A duidt) evenals het feit, dat spelen op deze kansen tot twee of zelfs drie down kan leiden als het mislukt, deden mij besluiten om toch maar en  naar de H te spelen voor -1. Dat was allemaal goed, maar achteraf denk ik dat ik beter de principiële keuze had kunnen maken voor de maakvariant. Als dat lukt heb je namelijk echt een spel van de week. :-)

E-mail: Jos vanKan