Congregation, here we come -- 16 september 2008 -- John Schalen

Afgelopen dinsdag was mijn eerste keer bij DBC sinds eind juni en misschien de voorlopig laatste keer in het Karrewiel; deze avond werden we meteen voor de leeuwen gegooid, want in de eerste ronde stonden de koplopers op het programma, altijd lastig om tegen te spelen, deze echtparen-bridge variant, vooral nu de heren het elkaar vliegen afvangen tot een minimum weten te beperken.

Rookwolken

Pieter wist in spel 1 (als Noord in 5 gedoubleerd) het aantal downslagen op één te houden, door de uitkomst te troeven en meteen een van tafel te spelen (onder de A109x vandaan), waardoor het voor West lastig werd om klein te leggen; na het troefnaspel speelde de leider naar de tien en verloor vervolgens nog slechts A, want B viel onder het A.

Surrounding play

Spel 5 liet zien dat het openen met 1 SA, 17 punten en in het bezit van een dichte 5-kaart, in plaats van met één in die kleur, zoals de theorie voorschrijft, toch zijn vruchten kan afwerpen.
Na een start voor de H van Noord is het vrijwel onmogelijk te zien dat na de leider op 8 slagen houdt. Indien er met 1 is geopend, lijkt na opgelegd; maar welke? Ditmaal biedt de theorie wel uikomst: het bezit van negen en de tien op tafel maakt B de aangewezen kaart, de zgn surrounding-play. De (eventuele) V derde van de leider wordt in de tang genomen: indien een kleine wordt nagespeeld legt de leider (met V derde in handen) klein en is verzekerd van een slag.
Over de hele zaal bezien hebben slechts drie verdedigers 5 slagen gehaald, met B na?