Drunken sailor (4) - The plot thickens... - 10 maart - Jos van Kan

Slammen

De vierde ronde van het "Simultaneous drunken sailor knocking down contest" a.k.a. het DBC-clubkampioenschap stond voornamelijk in het teken van slam en pseudoslams. We begonnen met een onvervalst Jopaslam tegen Jos en Jeroen.

The return of the Jopa

De oudere lezers zullen zich nog herinneren dat in een van de vorige editiies van het SDSKDC Paul en ik op het eerste spel van de avond slam boden om te kijken of het geluk aanstond. Vandaar dat wij op spel 21 onmiddellijk toesloegen: Jeroen zal zich van het tegenspel wat meer voorgesteld hebben dan de ene down die dit contract uiteindelijk ging, maar het was toch voldoende voor de zaaltop voor hun. 6 was bepaald te hebberig, want degenen die 5 mochten spelen, al dan niet gedoubleerd hadden al meer dan 60%. Maar ja, je speelt Jopa of je speelt geen Jopa.

Hudecek Grand Slam

Carl Hudecek die in de Master Solvers Club van het tijdschrift "The Bridge World" de recalcitrante minderheid vertegenwoordigt, betoogt altijd, dat je voor groot slam in een parenwedstrijd 17 slagen van boven moet hebben. Spel 17 was er zo een en Peter Hoogweg en Ton Sprong boden dan ook keurig 7SA tegen ons.

Met de 3-2 en B doubleton heb je er zelfs 18: 7 , 6 , 3 en 2-slagen. Squeeze mogelijkheden voor een negentiende heb ik niet gezien. Alle paren boden slam op dit spel (bravo!), maar slechts 12 van de 18 paren boden 7. De hoofdprijs was natuurlijk voor de 7SA bieders die 26/34 scoorden. (76,5%) De 6 paren die dit groot slam misten zou ik willen vragen hoeveel slagen ze dan moeten hebben voordat ze zeven bieden.

Het volgende spel was alweer een groot slam, maar dat was wat lastiger, omdat ook de tegenpartij zich roerde.

Volgens afspraak zijn onze zwakke twee's niet zwakzinnig, maar zoals je ziet laat dat bij gunstige kwetsbaarheid nog veel speelruimte. Ton had een doublet waar weinig op aan te merken viel en aangezien ik de defensieve waarde van onze beide handen niet zo hoog inschatte en ik toch van plan was om 4 uit te nemen bood ik maar gelijk 5. Peter had nu een moeilijke actie en koos voor doublet, dat Ton inliet. Redelijke acties allemaal, waaruit je kunt zien hoe lastig zo'n preempt het kan maken. Zowel in als in zijn er 13 slagen te maken. Drie paren volbrachten het huzarenstuk om dit groot slam ook uit te bieden: Willemjan Maas-Hedwig van Glabbeek, Peter Jan Plooy-Bert van der Schans en Fred Heemskerk-Kees Schipper. Wj en Hedwig hadden de hoofdprijs met 7, de andere twee boden 7.
Zes ongelukkige paren kozen als troefkleur in hun slam en werden wel erg hard gestraft door het zitsel, hoewel bij 4-2 het geen 7 is (niemand van de bieders bood dat trouwens) en ze voorbij gestreefd zouden zijn door de 6 bieders.
Doordat de slams down gingen, hadden we maar 23/34 (67,6%) voor -500 in OW, dat zelfs nog een goede redding is tegen de kwetsbare manche.
Het grootste mysterie op dit spel is dat het paar dat 5 bood zelfs twee down ging, terwijl 11 slagen toch wel tot de mogelijkheden behoren.

Na vier avonden is het ongehoord spannend. Ton en Winy zijn door een mindere zitting uit de kopgroep verdwenen, die thans fier wordt aangevoerd door Klaas Munneke en Pieter Hilferink (die dinsdag trouwens sprekend op Roel Wilms leek.) Zij worden op de voet gevolgd door een groepje van drie, waarin behalve uw correspondent met partner zich ook nog bevinden Wj-Hedwig en Peter-Ron. Deze hebben minder dan 4% achterstand op de leiders. Ook een achtervolgend groepje op minder dan 10% moet nog tot de kanshebbers worden gerekend. Een definitieve demarrage is nog niet geplaatst en de odds bij de bookmakers veranderen met de dag. Of zou het op een massasprint uitdraaien...

---