And the winner is ... -- 8 oktober 2013 - Jos van Kan

"Schrijf de Gehaktmolen nog niet af" waarschuwde mijn collega enkele weken geleden en de feiten hebben hem uiteindelijk in het gelijk gesteld. Op de finish gingen zij het team van Paul van Raaij met toch noch een flinke voorsprong voorbij en zijn de winnaars van deze toch wel aardige interne viertallencompetitie. Gefeliciteerd namens het svdw

Hinderlijk

We weten allemaal wel, dat preempts heel hinderlijk kunnen zijn, maar soms geldt dat ook voor eenvoudige volgbodjes, zoals bijvoorbeeld op spel 4:

Wij hadden niet zoveel problemen op dit spel, maar de scorelijst laat zien, dat een aantal paren er niet uitkwamen. 3 paren verzeilden in 4 of 4 in de 4-3 fit en dat waren geen fijne contracten, een paar dubbelde 3 en dat ging maar -2 (kan -4 met openn kaarten) en een paar liet zelfs 2 ongedubbeld spelen. Vooral dat laatste resultaat berust op twee misverstanden. Als je AHxx in de troefkleur van de tegenpartij hebt is dat niet zo'n goede reden om hun volgbod gedoubleerd te gaan tegenspelen, want zij weten ook wel dat zij die tophonneurs missen. Je moet dus iets hebben als V1095, en je kracht in de andere kleuren voor een doublet op laag niveau. Het tweede misverstand zat aan de andere kant: als je partner een strafpas heeft, moet je in de uitpas nog even een bodje doen (bij voorkeur doublet). Nog even de theorie van het negatieve doublet er op naslaan.

7 of geen 7

Spel 6 bracht de befaamde 7 op een snit, niet goed natuurlijk (je moet ca 70% kans hebben in IMPs), behalve als de snit goed zit:

Bij ons ging het gecontroleerd: eerst de -kleur mancheforcing vaststellen, dan een slampoging doen en dan constateren dat H ontbreekt. Dat was niet iedereen gegeven: twee paren bereikten 7, maar de snit zat om pedagogische redenen mis en drie paren kwamen niet verder dan de manche, dus daar moet enig oppoetswerk worden verricht, want een dergelijk slam mag je eigenlijk niet missen.

Preempts work

De meeste theorieboeken leren dat je preemptief opent op twee-niveau of hoger, maar dat is ontzettend achterhaald, zoals Bas liet zien op spel 7:

Bas opende in de derde hand preemptief met 1 en dat maakte het eigenlijk best wel lastig om in OW het potdichte 5 te bereiken. John was zo verbluft, dat hij in de uitpas zelfs geen 2 meer wist op te brengen (echt natuurlijk in die situatie), maar daar zou het ongetwijfeld bij gebleven zijn, tenzij de tegenpartij persisteert met 2, waarna we misschien onze -fit nog kunnen ontdekken.

Tegen Egberts contractje maakten we AH en een introever, AH en A en dat was 80 voor hun. Niet zo mooi als je zelf 600 kunt maken in 5, zoals Wj en Hedwig aan de andere kant deden (bravo! trouwens)

Zweedse 3SA

De Zweden begonnen in de jaren 90 3SA te bieden op 22 en 23 punters, waar je gewoon 9 slagen had wegens het bezit van allerlei tussenkaarten. Als de tegenpartij dat probeerde down te spelen rolde er dan vaak een overslag uit. Spel 8 was zo'n spel.

Mooi geboden van Bas en Egbert en niet te verbranden, hoewel ik nog de beste uitkomst vond in de vorm van 10. @6 blijft de baas over 2 en dat brengt het aantal slagen voor de verdediging niet verder dan 4. Deze 3SA werd nog al eens gemist (6 maal), een paar ging 2 down. Huh? Leer bridge met Berry, deel 1, hoofdstuk 8 het afspel in SA-contracten. Vaste slagen tellen. Te weinig? Werkkleur opsporen. Werkkleur aanspelen. Oogsten. (O ja, niet verzaken, maar dat staat niet in dit hoofdstuk). Als je A er zo gauw mogelijk uitwerkt kan je toch niet meer down?

Caroline en John laten zien, dat je niet alleen goed moet spelen, maar ook goed moet schrijven, want zij noteren een nodeloze -11 imps wegens het schrijven van 3SA+1 in OW. Niet gezien, Klaas?