Stuk van de week -- 2 september 2014 -- Jos van Kan

Gehoor gevend aan de suggestie van de lustrumcommissie enige aandacht te schenken aan het thema van dit lustrum "stuk(je) van de week" zal ik een aantal malen een stuk van de week vertonen dat wellicht aan uw aandacht ontsnapt is, maar dat vanzelfsprekend het aanzien meer dan waard is en ook op andere gebieden haar sporen heeft verdiend.

Deze week is dat de sopraan Danielle de Niese. Danielle is een uitgesproken wereldburger: ze is geboren in Australië, Vader uit Sri Lanka, moeder uit Schotland, en al op heel jeugdige leeftijd was ze van plan om diva te worden. Om aan deze aspiraties tegemoet te komen verhuisden haar ouders naar de VS, alwaar zij een opleiding kreeg in muziek en dans.

Op 19-jarige leeftijd debuteerde zij in de Met in New York in Mozart's Le Nozze di Figaro, nog in een bijrolletje (Barbarina voor de kenners), maar in een dreamcast met o.a. Bryn Terfel en Renee Fleming.

In 2001 kreeg zij haar eerste hoofdrol in, jawel, het muziektheater in Amsterdam in een eigentijdse Nederlandse Opera "Raaf". Haar grote doorbraak beleefde zij in 2005 in Glyndebourne (UK) toen zij als invalster de vrouwelijke hoofdrol (Cleopatra) vervulde in David McVicar's enscenering van "Giulio Cesare" van Händel.

Kennelijk viel zij daar erg in de smaak, want in 2009 trouwde zij met de kasteelheer van Glyndebourne, ook de directeur van de opera trouwens.

Danielle is vrij vaak opgetreden in Nederland, in het Mozartjaar 2006 tweemaal, als Susanna in Le Nozze en Despina in Così fan Tutte, in 2008 in een Robeco zomerconcert, in 2009 in het Prinsengrachtconcert in Amsterdam. In 2010 deed zij een grote toernee door Nederland, waar zij Amsterdam, Rotterdam, Eindhoven en Groningen aandeed. In 2013 kwam zij nog een keer naar het Concertgebouw voor een liederenavond met Julius Drake aan de piano.

Zij heeft een aantal CD's op haar naam met barokrepertoire en eentje met Mozartaria's. De band met Delft is er eigenlijk niet, of het zou moeten zijn, dat er ook een Delft ligt op Sri Lanka, waar haar vader vandaan komt. Er zijn vier Delften op de hele wereld, ook nog twee in de VS. Ach nee, natuurlijk niet, er is maar één Delft.

And now for something completely different

Viertallen had de TC geannonceerd en warempel viertallen was het. Tevens hadden ze gezorgd voor enorme swingspellen zodat een stevige portie geluk wel noodzakelijk was om geen echte schade op te lopen. Zoals bijvoorbeeld op spel 3:

Wat moet je met zo'n 9-kaart na een 1 opening rechts, niet tegen wel. John volstond met 4, mocht dat gedubbeld spelen en had 10 slagen van boven, +590. Aan de andere tafel bood N geen 4 maar 5 en Rob Jagroop (O) wilde zich niet uit de bieding laten drukken en bood 6! Het beste dat NZ nu kunnen doen is bieden voor -300, maar niet onbegrijpelijk wilden zij dat wel eens zien en schreven -1370 en een nogal gelukkige 18 impen in de wij-kolom.

Die kwamen op het volgende spel weer terug:

Het is nagenoeg een random keuze of je in 4 of 4 terecht komt, maar 4 kan down (A, 7, opstappen met A voor de introever) en 4 niet, als je na de uitkomst (buk, buk) maar niet de snit neemt, want dan loop je tegen een introever op. In de praktijk miste ik nogal dom de verdediging tegen 4 door in slag 3 niet op te stappen en ging in de andere tafel 4 down voor -12.

Serendipity

Soms doe je iets om een bepaalde reden en blijkt dat ineens goed, maar om een totaal andere reden. Iets dergelijks gebeurde mij op spel 7:

Gezien het bieden leken er weinig slagen op te rapen. Aan mijn spel te zien zou ik op zijn hoogst nog eenmaal aan slag komen en ik voelde er weinig voor om H op tafel te leggen, omdat dit de leider onder omstandigheden een -slag cadeau zou kunnen doen. (Niet dus) Ik besloot daarom met uit te komen en in mijn onschuld had ik daarmee de enige downstart op tafel gelegd. Na elke andere start heeft de leider het tempo om troef te halen en uit de dummy te spelen. O is machteloos, want als hij opstapt verdwijnt de -loser en als hij duikt heeft de leider geen -loser.

op spel 8 en 9 moesten er nog ijzingwekkende beslissingen worden genomen op 5-niveau en al met al was het best wel spannend. Na de eerste avond gaat het team van Jos Jansen fier op kop met 57 op de voet gevolgd door Jos van den Dool met 54.

---