Spel van de week 20 augustus 2024—Jan Peter Leentfaar

Een oude anekdote vertelt dat het toenmalige persbureau van de Sovjet-Unie als volgt verslag deed van een wedstrijd tussen de VS en de USSR, die de Amerikanen hadden gewonnen (Welke sport het was is in de mist van de tijd uit het zicht geraakt).
“In een wedstrijd waarin onder andere de USSR en de Verenigde Staten deelnamen hebben onze kameraden een eervolle tweede plaats behaald, terwijl de Amerikanen op de voorlaatste plaats zijn geëindigd”

Afgelopen dinsdag leverde de eindstand van de Amerikanen ons evenwel de aanmoedigingsprijs op.

Nou ja, ik ben in ieder geval consequent bij alle(bei mijn) zomerdrivedeelnames dit jaar op diezelfde positie geëindigd );

O ja, jullie wachten inmiddels met smart op het svdw. Voor degenen die niet regelmatig het svdw lezen en omdat het begrip niet iedere keer wordt gebruikt of uitgelegd en zich daarom afvragen wat svdw betekent: dat is het spel van de week.
In het verlengde heb je het svdws, het spel-van-de-week-stukje. Dit wordt gedurende het seizoen verzorgd door een svdwss die dan weer verzameld zijn in het svdwssc, maar die hebben ‘s zomers welverdiend een paar weken vrij zodat er wat gastschrijvers gezocht worden om ter leering ende vermaeck ook iets buitenseizoenlijks te lezen te hebben. O ja: spel-van-de-week-stukjesschrijver en spel-van-de-week-stukjesschrijverscollectief...

Svdws-jes bevatten overigens in tegenstelling tot de naamgeving zelden slechts één spel en ik hou deze anti-traditie hier dan maar in ere...

Het gebruikte systeem voor de gelegenheid (voor de svdw-gelegenheid enigzins geformaliseerd): Als een bod eruitziet als een eend, loopt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het waarschijnlijk een eendenbod.
Daarbij helpt het wel dat we ooit wel wekelijks samen hebben gespeeld en dit leidt misschien wel verbazingwekkenderwijs nauwelijks tot kostbare biedmisverstanden.

Nu dan.

Spel 10

Een oude wijsheid zegt dat de manche bieden en maken in een groot veld met parentelling voldoende is voor een plusscore (wellicht ten overvloede: dat is boven de 50%).
Dat ging niet op voor dit spel. Wellicht ten eerste omdat de definitie van ‘groot veld’ misschien niet helemaal van toepassing was op de samenstelling van de deelname. En zeker ten tweede: alle slagen maken in de manche leverde geen plusscore op, maar licht in de min.

Als je de OW-handen individueel bekijkt (balanced 13 vs semi-balanced 14), dan kijk je normaal gesproken niet snel uit naar slam. Ik met mijn westhand niet, althans

Als het gaat 1 - 2 (10+) - 2(14-), dan krijg ik daar als W niet heel veel inspiratie van, het wordt dan vrij snel 4. Even navragen bij Wj, maar ja, die was er niet.
Overal een -contract en bijna overal een -start en als je ‘gewoon klein’ legt in de tweede hand, dan rollen de 13(!) slagen als vanzelf binnen.
Ik was wel verbaasd dat er (toch) twee keer 6 op de kaart stond. Zelfs als je 2 in W als mancheforcing speelt, heb je iets meer biedruimte omdat je dan na 2 forcing in plaats van inviterend 3 kunt bieden. Stel, je bent in een optimistische bui. Wat doe je als O na 4(O) - 4(W)(geen -controle)?

Volgens mij kan geen van beiden vastgestellen dat je samen voldoende slagen in huis hebt voor slam, dus aapjes kijken (azen vragen) lijkt niet aan de orde.

Maar wat gebeurt er als Z er na 1 in een suicidale vlaag van verstandsverbijstering inkomt met één of ander tweekleurenbod (Michaels of godbetert Ghestem, of in mijn vaste partnership de Unusual Cue)? Dan helpen NZ OW met het kenbaar maken van hun enorme -fit misschien wel naar slam, maar Qx tegenover een singleton-niet-A of renonce maakt de W-hand nou ook niet echt per se beter.
Dan wordt het een beetje gokwerk. Nou is dat aan het ene paar wel besteed. Het andere paar ken ik niet, dus daar kan ik niet naar raden.

Beide slambieders halen maar 12 slagen, zelfs met de -start. Blijkbaar was een van de uitkomers op het spoor gezet van een -start, dat de A als slag vastlegt. Alleen jammer dat je de tegenstanders dan al in een dicht slam hebt geduwd waar bijna niemand inzat...

Spel 11

Volgens mij was het een oud-wereldkampioen (waarvan ik even vergeten ben wie het was, maar er is vast wel iemand die mijn geheugen kan opfrissen) die zei: “Bij bridge ben je de hele tijd bezig met tellen, tellen en tellen. En als je klaar bent met tellen, dan ga je nog eens tellen.” (Red: Die uitspraak komt van Kelsey. Maar wellicht is er ook een oud-wereldkampioen geweest die dat zei.)

Oeps.
Misgekeken en daarom misgeteld.

Niet het aantal plaatjespunten, maar het aantal 's in mijn hand. Bij de meeste gelegenheidspartners, maar niet in mijn vaste partnership, speel ik Muiderberg. Dan is het gevoelsmatig extra leuk om zo’n ‘afwijkende’ afspraak in de praktijk te kunnen brengen.
Maar ik dacht om de één of andere reden dat ik maar 3s had en daarmee kon ik die hand niet openen. Ja, tot 13 tellen blijft je hele leven moeilijk.
Dus het gaat pas-1 en dan kun je bijna niet meer uit 4 blijven.
Als ik wel had opgelet, beter had geteld en 2 had geopend, dan is het véél moeilijker om in 4 te komen en lijkt 3SA het logische contract.
Maar ja, bridge is nu eenmaal, in tegenstelling tot wat we niet-bridgers altijd wijsmaken, geen eerlijk spel.
De onopletter-vergisser, samen met alle paren die geen in het geheel geen Muiderberg spelen, kwam in dit geval in het veel betere -contract. Double dummy (en in de praktijk ook vaak praktisch gezien) haal je daar twee slagen meer in dan in SA en in paren is dat nu eenmaal voldoende voor een betere score.
Tijd voor een verontschuldiging aan de tegenstanders op dit spel. Bij deze.

Over twee weken begint de clubavond weer en dan heb ik hopelijk mijn interne telraam weer op orde...

Kees Schipper over "Preëmptief bieden"