Spel van de week 8 april 2025 —Egbert Meijer

Kaartwaardering

Door een onverwachte invalbeurt als stukjesschrijver en een drukke week helaas een wat late oplevering. Ik houd het daarom bij een thema (spel).

Wat mij opviel was het verschil tussen de A-lijn en de B-lijn op spel 20, waar in de A-lijn iedereen 4 bood (en maakte) en in de B-lijn iedereen bescheiden in 2 zat.

Meestal is het verschil niet zo uitgesproken. Hoe kwam dit? Dit kan te maken hebben met het biedsysteem, in de A-lijn worden meestal wat meer foefjes (conventies) gespeeld. Maar ook zonder moet je met deze handen in 4 komen. Een kwestie van kaartwaardering.

Na de 1 opening van Noord en 1 van Zuid is Noord aan zet. Deze hand is te mooi voor een 2 bod. Je hebt 15 punten en een 6-kaart, dat is gemiddeld al op de grens van net wel of net niet 3 bieden. Deze 15 punten zijn echter wel héél mooi, 4 key cards (drie azen en troefheer). Hier mag je gerust een punt extra voor tellen. Laat je niet afschikken door de wat magere troefkleur, gewoon 3 bieden. De VB in Zuid is nu goud waard en Zuid biedt 4.

De bieding is wat eenvoudiger voor paren die de Gazilli conventie spelen, want dan geeft 3 ongeveer deze hand aan (14-16 met een 6-kaart), met meer bied je dan eerst 2.

Je kan ook op een natuurlijk manier een 3-kaart in een lage kleur bieden (2 of 2). Hier zal partner bijna nooit op passen met een doubleton , vrijwel ook nooit met 2 en 4. Na 2 van partner kan je dan verhogen naar 3, terwijl direct 3 na 1 (of 1SA) dan iets sterker is.

Dit werd indertijd gepropageerd door Eric Kokish, een voormalige Canadese topspeler, bridgeboeken schrijver en later ook beroemd als coach, o.a. van verschillende nationale teams, waaronder ook Nederland.

Volgens mij was deze benadering ook min of meer standaard in het EKAS-systeem. Indertijd waren moderne foefjes als Gazilli nog toekomstmuziek.

Maar ook zonder deze hulpmiddelen of afspraken moet je m.i. in 4 komen, dan maar gewoon 3 bieden.