Weekspel – 24 april 2007
As je mekaar niet meer vertrouwen kan
Waar blijf je dan,
Zo is ’t toch meneer
Eli Asser (Uit “Het Schaep met 5 Pooten”)
Eindelijk bekomen van de schrik. Ten eerste het voor Hedwig en mij uitermate teleurstellend verlopen clubkampioenschap, ten tweede de schok dat Hedwig er met mijn oude partner, vriend en teamgenoot Bob niet in was geslaagd een fatsoenlijke score neer te zetten op de eerste avond van deze competitie. Nu wordt het voor mij weer eens tijd om een stukje op te schrijven. Nou is het niet eenvoudig om, als je zoals ik aan je 6e seizoen als spelvandeweekstukjesschrijver bezig bent, niet in herhalingen te vallen. Nu hebben Paul, Jos en ik zo allemaal onze eigen favoriete manier van doen. Paul schrijft vaak stukjes die theoretisch wel in orde zijn, voor veel mensen onbegrijpelijk, maar wat doet dat er toe. Jos zijn stukjes kenmerken zich door een droge humor, prikkelende statements over “de beste kans”, en verhalen dat “ons dat weer moet overkomen”. En mijn eigen stukjes, ach het is niet makkelijk om zelf voldoende afstand te nemen, maar van mij verwachten de mensen toch veelal quasi ongenuanceerde tirades tegen zaken die mij niet bevallen zoals reglementen (hoe verzin je het bijvoorbeeld om bij een cross-imps competitie met een vast aantal paren de scores door het aantal tafels te delen [een tekortkoming van het NBB rekenprogramma begrijp ik]), het moderne bieden (voorbereidende klaver, hoe verzin je het), of hoe partners met elkaar omgaan. Vandaag is het weer eens tijd voor het laatste.
Waarom speel je bridge? Voor een zeer klein deel van de bridge populatie geldt dat ze spelen omdat ze in het nationale team willen komen en internationaal aansprekende resultaten willen behalen. Voor de meesten van ons is dat echter niet weggelegd. Wij moeten ons beperken tot de enige redelijke reden waarom we spelen, en dat is het hebben van een plezierige en uitdagende hobby en een gezellig avondje uit. Hiertoe wil het nog wel eens helpen dat de partners elkaar aan de bridgetafel (kunnen en willen) vertrouwen. Is het vertrouwen weg, dan zit je elkaar toch hoofdzakelijk in de weg. Staat dat een plezierige avond niet in de weg, dan is er niets aan de hand, maar begin je je hier aan te ergeren of wordt je er gefrustreerd door, dan is het tijd voor een goed gesprek. Dit goede gesprek kan dat leiden tot een radicaal andere aanpak, of opheffen van het partnership, maar geloof me dat is beter dan aanmodderen. Want, ik heb het al eens eerder gezegd, bridge speel je voor het plezier van je partner.
Een prachtig voorbeeld van vertrouwen was spel 13.
|
|
Noord |
Zuid |
|
|
Pas |
2 |
|
|
2 |
2SA (3) |
|
|
3 |
3 |
|
|
3 |
3SA (7) |
|
4 |
Pas (9) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bij ons ging het bieden als hierboven, met
1. Zwak met beide majors of sterk
2. Geen (echte) voorkeur of inviterend
3. 20-21 evenwichtig
5. 4 of 5 kaart
6. Relay
7. 4 kaart
8.
Bedoeld als
cue voor de harten (waarschijnlijk een overbod). Omdat ik over 3
ook meteen een cue had kunnen
doen, dacht Hedwig dat dit een sign-off was en vertrouwde mij (jammer genoeg).
9. Consequent (’s avonds nog wel even doorgesproken).
U ziet, geen fraai resultaat, maar Hedwig speelde handig af, maakte het contract en wist zo het verlies tot 6,9 imps te beperken. Gelukkig gingen er nog wat mensen down (-10,7 imps) waardoor het dragelijk bleef.
Een ander voorbeeld van vertrouwen was de Oost die had 
K854 - 
A1098 
A9862 en zijn partner een Muiderberg in harten
zag openen en Noord zag volgen met 2. Deze Oost paste probleemloos, waardoor het
contract 2
bleef. Dit ging slechts 1 down en het was een soort 5 voor je. Dit werd natuurlijk nooit
geboden, maar toch schrijf je op zo’n spel -3,9 imps. Zonde. Als je met deze
kaart niet biedt, dan is het vertrouwen naar mijn mening volledig weg, maar wie
ben ik…
My last exhibit… Hedwig en ik hebben een soort running gag naar aanleiding van een historische uitspraak van de legendarische Belladonna, “Wij Italianen nemen altijd eerst de down mee”. Als wij dat een enkel keertje niet doen, zeggen we altijd iets als “jij wilt zeker nooit meer naar Italië op vakantie.”
|
16 W/OW |
|
|
|
|
||
|
|
||
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
|
||
|
|
Na een 1SA opening van Oost, waar ik het niet mee eens
ben, een 2 volgbod
van Hedwig en een misverstand van OW over welke sohl ze eigenlijk speelden, was
het schip gestrand in 3SA waartegen Hedwig begon met de 3 hoge klaveren. De
derde pakte ik af en switchte harten. De leider (lijder, zoals we straks zullen
zien) pakte de Heer en Hedwig signaleerde aan. De leider nam een ruitensnit en
ik zette mijn Italiaanse paspoort op het spel door nu niet de down mee te nemen
door klaver te spelen, maar Hedwig te vertrouwen en nogmaals harten te
vervolgen. De leider zag geen gevaar ging naar zijn hand in schoppen en nam nog
een ruitensnit. Toen die verloor aan mijn Heer kwam het dak naar beneden. De
vierde klaver naar Hedwig en 6(!) down, omdat alle hartens hoog waren en Hedwig
dus de rest had.