Scherpte -- 8 juni 2010 -- Jos van Kan

Na een paar beschamende maanden waarin ik erg naar mijn vorm liep te zoeken ziet het er naar uit, dat de scherpte weer een beetje aan het terugkomen is. Maar ja, de tegenstanders doen ook mee, wat de zaak natuurlijk compliceert.

The return of the Jopa

Henk en Ger begonnen al direct met een Jopa slam op het allereerste spel van de avond:

Ik startte dom met A, waarna Ger geen problemen meer had. Een start die het de leider erg moeilijk maakt is een kleine , maar verzin dat maar eens. Als de leider die troeft kan hij het niet meer maken, want de nagespeelde troef is voor mijn A, waarna A hem in de dummy opsluit. Het goede spel is dus de uitkomst naar je H te laten lopen, maar de meeste spelers hebben een grote hekel aan het downgaan in de eerste slag. Ger zou het wel gevonden hebben denk ik.

Als je gelooft, dat W niet helemaal gek is geworden moet hij haast wel eerste controle in alle kleuren buiten de hebben en dan is een kleine uit helemaal niet zo gek. Maar dan moet je dat wel geloven, natuurlijk. Sorry, Henk.

Safety play

Het komt bijna nooit voor, dat je in een parenwedstrijd een safety play moet nemen, maar dit spel tegen Ron en Peter was er een soort van een:

Tegen mijn 4 startte Ron met zijn singleton troef, voor V, H en A. Ik vervolgde nu met 10, want als de troef 3-2 zit heb ik goede kansen: de derde troef bij O laat mij het contract vrijwel zeker halen en anders moet ik de raden. Het 4-1 troefzitsel was echter gelijk funest, want ik had geen enkel spel meer en hobbelde uiteindelijk 3 down.

Na afloop van het spel wees Paul mij erop, dat ik niet met 10 had moeten vervolgen, maar met een kleine naar de 8. Dit moeilijk te vinden control play is niet helemaal safe: als W de 9 heeft en inspeelt moet je het nog steeds goed doen, maar gezien de dreiging in dummy kiest W vrijwel zeker eieren voor zijn geld als hij A heeft. Dus klein leggen en contract. Inderdaad laat een kleine naar de 8 je het contract nu in iedere variant winnen.

Gerber

Ik dacht eigenlijk dat niemand in Nederland nog Gerber speelde, maar het gelegenheidspaar Guus Mooibroek-Rudy Visser hadden dat toch in de gauwigheid afgesproken en verdomd het kwam voor:

Hoe het bieden na 4SA verder ging weet ik niet meer precies, maar in ieder geval was het een hele goede beslissing om in 6SA te gaan zitten en niet in 6, want dan kan het nog gaan V uit, getroefd, iets na, V voor het hok, klein en dan? Slaan of snijden?

In de A-lijn deden alle 6 bieders dat goed, maar in de B-lijn ging 6 driemaal down! 6 scoorde trouwens nooit meer dan 920, dus het zat steeds in de N-hand en OW begonnen steeds met de aftroever. Er is een goede reden om de tweede keer te snijden, als W niet heeft geboden en O wel en dat is, dat O behalve een boel 's ook tenminste drie en mogelijk vier 's heeft. Dat geeft maar twee of drie open plekken voor de H in O en zes of zeven open plekken in W.

Het spelen in 6SA was geen probleem en Rudy nam 13 slagen tot zich voor 10 bij een top van 12. De Hideous Hog zei het al: "Good bidding leads to dull bridge."

Paren hè

Dat kwam op het volgende spel weer zo'n beetje terug:

Tegen 3SA startte Guus, niet onredelijk, met een kleine en 12 slagen later hadden we 9/12. Hier zie je weer hoeveel het uitmaakt welke hand het contract speelt: voor N is de start onvindbaar en voor Z is A of H start min of meer opgelegd. Dan ziet hij de 6 ukkies in dummy en raapt hij gelijk zijn vier slagen mee.

Marten en Arnoud belandden in een hoogst curieuze 4 in de 4-2 fit en daar heb je 12 slagen, tenzij de tegenpartij zo flauw is om te spelen voordat de troef eruit is. Maar dat werd niet beloond, want ze scoorden hiermee slechts 4/12.

Geen enkel paar bood de dooie 6, laat staan de wat minder dooie 6. In de B-lijn geloofden een hoop paren niet eens dat de manche erin zat en dat resulteerde driemaal in een deelscore en eenmaal in de onvermijdelijke 5X+1.

---