The return of the Jopa -- 1 februari 2011 -- Jos van Kan

Op de voorlaatste avond van de voorjaarsparen begonnen we tegen Harry en Rudy met een bijna Jopa slam. Het was wel spel 1, maar we speelden het als derde omdat we een leentafel waren.

The return of the Jopa

Zie hier:

Nadat Paul een maximum had getoond ontbraken mij de instrumenten om beneden het 4SA niveau forcing als troef vast te stellen (4 is natuurlijk om te spelen), dus ik bood nu maar wat ik dacht te kunnen maken. Na afloop van het spel werd de suggestie gedaan om in dit geval RKC met 6 keycards te spelen (H en h beiden keycards). Dat lijkt misschien wel wat, maar ik voel er meer voor om 4 of 4 resp als troef vast te stellen met slam interesse, want het is best denkbaar, dat de tweede hoge kleur er absoluut niet toe doet.

Het spel hangt in wezen op de beslissing, tenzij N natuurlijk zo dom is om met A uit te komen, dan is het gelijk gehaald. Harry startte echter met B en ik moest beslissen of ik op A goed of V goed zou spelen.

Na AH liet ik B doorlopen, want als V goed zit kan ik zelfs een 5-1 verdeling in aan. Dat was echter niet het geval en wij scoorden een complete nul.

Opmerkelijk is, dat in de B-lijn vrijwel alle leiders 12 slagen maakten (maar slechts één leider in slam) en in de A-lijn vrijwel alle leiders maar 11. Het gaat echter wat ver hieraan de conclusie te verbinden dat wij dus eigenlijk in de A-lijn horen.

Zwak

Dat kwam allemaal weer terug op spel 2:

Paul's 2 droeg met recht het etiket "zwak" en als je op zulke handen een zwakke 2 opent dan moet ontsnappen mogelijk zijn. 3 leek mij een aanzienlijk betere propositie en vanaf dat moment wordt het voor NZ vrijwel onmogelijk om nog in 3 te eindigen. Zo ook hier: Harry bood nog zijn kleur op 3 niveau, maar als partner de waarden heeft om dat te maken maakt hij er altijd 4 van. Daarin hoefden we alleen onze introever te vinden om dat down te spelen voor 13/14.

Unusual

Tegen Robbie de Koster en Vincent van Ravesteijn kregen we een hand die uit theoretisch oogpunt interessant was:

Na de nevelachtige (bij ons vaak een sterke SA) kwam Vincent erin met een unusual en mijn doublet toont goede verdediging in tenminste een van zijn kleuren. Robbie had voorkeur en Paul vermoedde wel tegen welke kleur ik verdediging had. Daarna deed hij nog een paar goede dingen. Hij paste op het doublet en kwam met troef uit. Troef is altijd wel een goede uitkomst tegen een gedubbelde deelscore, maar in het bijzonder wanneer het eindcontract is gedubbeld als er een tweekleurenspel wordt aangegeven om de leider te beletten troeven uit de korte troefhand te benutten. Ik kon twee van zijn troeven trekken en hoewel Robbie verder alles goed deed: voor de H, H getroefd kon hij toch niet meer bij elkaar harken dan vijf troefslagen, een en een slag voor -2 en 10/14 voor NZ.

3SA werd een keer gemaakt in NZ en dat kan als je de laat blokkeren. Als Z het speelt is dat niet goed te begrijpen, als N het speelt wel. Maar dan is weer niet geod te begrijpen hoe je 3SA in de N hand krijgt. Een aantal NZ paren zocht zijn heil in contracten, maar dat levende niet zo veel op.

Dit was overigens ons enige wapenfeit tegen hun, op de andere vier spellen werden we weggevaagd.

---