Spellen van de Week

Spel van de week 13 oktober — Willem jan Maas

Zonder schermen

Ongeveer 40 jaar geleden werd in het internationale wedstrijdbridge het gebruik van schermen geïntroduceerd. De belangrijkste reden hiervoor was de overtuiging van de Amerikanen dat de Italianen (destijds volstrekt onverslaanbaar) wel vals moesten spelen, want hoe zouden ze anders altijd kunnen winnen. De misselijkmakende ontwikkeling van de afgelopen weken waarbij van een aantal topparen tamelijk overtuigend op video vastgelegd bewijs werd aangedragen voor vals spel gaat er wellicht voor zorgen dat er bij wedstrijdbridge straks niet eens meer 4 mensen bij elkaar aan tafel zitten, maar dat iedereen zijn eigen tablet heeft. Me dunkt dat dat de doodsteek voor het bridge is, maar dat is nauwelijks een onderwerp dat met enige mate van zorgvuldigheid behandeld kan worden binnen een spel van de week. Ik ga dat dan ook niet proberen, maar volsta voor dit moment met de gekscherende opmerking dat het wellicht een goed idee is om schermen af te schaffen omdat deze vals spel te gemakkelijk maken. Gelukkig maar dat op DBC zonder schermen gespeeld wordt, ander zouden we het veel te druk krijgen met letten op hoe het bord wordt neergelegd, of de kuchende tegenstander wel echt verkouden is, of of de biedkaartjes wel altijd op dezelfde manier worden neergelegd. Overigens, wat dat laatste betreft, er bestaat maar één manier om je biedkaartjes neer te leggen en dat is tezamen met alle onderliggende kaarten op een nette stapel en een nette rij zodanig dat ze rechtop staan voor de tegenstander. Dus, alleen een kaartje met het bod dat je wilt doen ertussenuit pakken, wat veel mensen doen omdat bijvoorbeeld Zia dat ook deed is niet goed. Voor de mensen die dat doen, geen zorgen, als ik ineens een een haarband om doe kan ik niet plotseling tennissen als McEnroe, dus uw spel wordt er echt niet beter of slechter van als u zich aansluit bij de grote massa.

Maar goed, nu dan maar een spel van de week. We zijn alweer een tijdje aan het viertallen, wat erg leuk is. Jammer dat het gisteren een beetje rommelig verliep omdat er iets mis gegaan was met het dupliceren (nou ja, er was een setje vergeten). Voordat u hier nu over klaagt, bedenk dan dat het eigenlijk altijd goed gaat en dat de mannen van de TC er toch elke week weer voor zorgen dat we met zijn allen leuk kunnen spelen. Hiervoor verdienen ze onze waardering, en ze verdienen niet ons geklaag als het een keertje mis gaat.

Het waren wel bijzondere spellen, gisteren, en het begon al met spel 1.

Spel 1 Noord
N/- 964
V10962
6
A652
72 V10853
85 4
973 HVB5
HV874 B109
AHB
AHB73
A10842

Als je die NZ handen tegenover elkaar ziet, dan wil je eigenlijk maar één ding, en dat is in 7 zitten. Dat klopt, want een simulatie leert dat je dat in 98% van de gevallen haalt. Bij deze simulatie hou je de NZ handen vast en schud je OW en kijkt dan (double-dummy, dat wel) hoe vaak 7 er in zit. Zoals gezegd is dat in 98% van de gevallen. Niet gering, maar je denkt bij jezelf "dat is alleen maar omdat N A heeft". Toch blijkt dat erg mee te vallen. Stel Noord opent Muiderberg (een rotconventie, maar zelfs een rotconventie heeft wel eens de mazzel dat hij helpt), en je hebt die waanzinnige Z hand. Stel, je biedt 2SA en partner antwoordt 3 (een minimum met 5 en 4+ klavers). Een simulatie (Noord heeft 6–8 punten Vxxxx en 4+) leert nu dat het altijd nog in een trotse 79% van de gevallen 7 is. Dit is maar 1 keer geboden (door Rosalind en Mieneke), maar je ziet dat is eigenlijk te weinig.

Wij speelden dit spel tegen Jos van K. en John vdM. Na 3 bood Jos 6 en zei "Ja, als je nou ruitens had gehad…" Dit is wel een hele grappige opmerking die de plank echter volledig mis blijkt te slaan, want met ruitens bij de Muiderberg is het nog maar in 60% van de gevallen 7. Als je er rustig over nadenkt is dat ook weer logisch, want als je partner klavers heeft heeft die zuidhand al gauw genoeg om geen losers in de minors te hebben (eventueel met een schoppensnit), met ruitens moet er meer gebeuren. Voor het geval dat iemand zich dit afvraagt, 7 is nog slechter. Dat maak je maar in 51% van de gevallen.

Een ander spel wat ik erg leuk vond was spel 10. Niet zozeer omdat het spectaculair was, maar omdat er een speelfiguur in voorkwam die ik nog nooit gezien had.

Spel 10 Noord
O/Allen AV8643
HV87
H9
8
B952
B92 A3
A53 B876
A72 HVB9543
H107
10654
V1042
106

Na een 3 opening door Oost (niet ieders keus), werd er twee keer gepast. Ik besloot als Noord 3 te zeggen, want het enige alternatief is doublet en dat sprak mij niet zo aan met (veel) langere schoppens dan hartens. En om nog maar te zwijgen over partners die na doublet nog wel eens de onhebbelijke neiging hebben om ruiten te blijven bieden tot het einde der tijden. Nee, voor mij geen doublet. Nou daar bleef het bij en ik mocht aan het werk na H uit. Op dit moment wist ik nog niet dat 3SA door O niet te vernielen was. Na H volgde een kleine klaver voor de A, getroefd. De eerste vraag die ik mij stelde was "wie heeft een eventuele 4 kaart schoppen?" In de kleurcombinatie op zich kun je elke vierkaart aan, als je maar goed begint (je kunt in principe de B9 van West er uit snijden). Het antwoord leek me niet moeilijk na de opening dus(?) begon ik met naar de H en kleine na. West was ook niet gek en legde wel de 9 in. Ik vervolgde met H, maar west, die wel zag dat als ik in dummy zou komen ik op B zou kunnen snijden, dook. Ik besloot nu achter mijn hartens aan te gaan en speelde H. Oost pakt en vervolgde, met de van jongs af aan ingedramde angst voor het spelen in de double renonce, met harten. Ik pakte en bracht west aan slag met B. Nu is er een hele bijzondere figuur ontstaan (vind ik).

Spel 10 Noord
O/Allen A86
7
9
B5
A5 B87
2 VB
10
4
V104

West is aan slag en zit in een lastig parket. Hij moet A meenemen, want als-ie meteen klaver speelt, gooi ik mijn ruiten weg, troef in dummy en verlies alleen nog een troef. Na A lijkt het veilig om klaver te spelen, maar ik kon troeven in mijn hand(!), overtroeven in dummy en op V mijn harten wegdoen. Daarna was ik in dummy aan slag en zat met A8 achter de B5 van West, waardoor ik geen slag meer verloor. En deze figuur had ik werkelijk nog nooit gezien.