Spellen van de Week

Spel van de week 6 november 2018—Willem jan Maas

Man vs. The machine

Mensen zijn niet zo goed in statistiek en kansberekening. Het feit dat half Nederland, Hedwig en ik overigens ook, aan loterijen meedoet mag hiervoor als illustratie gelden. Een andere aardige illustratie is de verjaardagenparadox. Als je iemand, die geen bijzondere wiskundige kennis heeft, vraagt hoe groot de kans is dat in een groep van 23 mensen twee van hen dezelfde verjaardag hebben is het meest waarschijnlijke antwoord "zeer klein". Toch blijkt dat in een groep van 23 mensen de kans dat er minstens één dubbele verjaardag voorkomt al meer dan 50% is. Dat ligt heel anders dan dat mensen intuïtief denken.

Dit betekent dat over computergegenereerde spellen ook nog steeds de wildste verhalen de ronde doen. Zo hoorde ik laatst van iemand die zeer stellig vertelde dat elke set computerspellen een motief had (bijvoorbeeld zit er een keer V sec, dan kun je er donder op zeggen dat dat vaker in die set voorkomt). We zijn nog niet zo heel veel verder dan de Germanen die dachten dat bliksem omstond doordat de god Thor met zijn hamer op een aambeeld sloeg.

Nu was het afgelopen dinsdag wel heel erg raak met wilde spellen.

Neem nou spel 14, wat bij ons aan tafel wel heel absurd verliep.

Zuid West Noord Oost
      2 (1)
pas 2 (2) pas 2 (3)
pas 3 pas 4 (4)
pas 4 (5) DBL (6) pas (7)
5 (8) 6 pas 6
  1. Bij ons is 2 een zwakke twee in harten of iets sterks, evenwichtig verdeeld of een mancheforcing tweekleurenspel.
  2. Niet zo handig als partner zwak met hartens is, maar in dit geval helpt het wel.
  3. Een mancheorcing tweekleurenspel met schoppen als laagst biedbare. Sinds kort experimenteren Hedwig en ik met het consequent de laagste bieden als we een sterk tweekleurenspel willen aangeven, dat betekent dat je met een 6–4 wel eens moet slikken, zoals hier.
  4. Toch maar een controlebod.
  5. En nog een.
  6. Een uitkomstdoublet. Waarom? Geen idee.
  7. Op dit moment vroeg ik me af wat ik zou doen als Hedwig zou redoubleren. (Eerste ronde controle, in dit geval natuurlijk een renonce.) Pas is gestoord (en ook fout), maar wel grappig. Vooral mogelijk goed als er geen slam in zit.
  8. Zuid had blijkbaar ook niet bedacht dat partner kon doubleren met de Aas kort. NZ zitten nu in de -1700 regionen. Hedwig gelooft daar natuurlijk niet in en de trein stopt in een slam dat met de opgelegde ruitenuitkomst alleen maar afhing van het niet 6–1 zitten van de vijandelijke hartens. Je gooit op de ruiten een klavertje weg, en troeft na het meenemen van H, AH en A drie hartens hoog. Let op! Een eventuele na A nagespeelde troef laat je naar dummy lopen, je hebt AHV nodig voor introevers.

Even later kreeg je:

Deze keer niet genoeg voor een mancheforcing tweekleurenspel, dus gewoon 1. Na twee passen heropent rechts met 1 en mag je weer. Wat nu? 1? Persoonlijk vind ik niet dat je je kaart dan aardig vertelt. Ik zou echt niet weten of dit biedverloop echte klaverens toont. Daarom dacht ik, erop vertrouwend dat iemand een rode kleur zou gaan bieden, "ik bied 3, en bied daarna (als er nog een daarna komt) mijn schoppens, als dat geen 6–4 is weet ik het niet meer". Zo gezegd, zo gedaan. Na 3 werd twee keer gepast en bood rechts, 3. Ik consequent 3 en links 4. Hedwig, die tot op heden alleen maar gepast had deed 4. Dat is geen geweldig contract. Kansloos zoals de kaart ligt,

en uit een simulatie blijkt dat het contract slechts in 46% van de gevallen gehaald wordt. Nou gaf dat niet want rechts maakte de laatste fout door 5 te bieden wat gedoubleerd 2 down ging. 500 op een deelscorespel.

Wie uit het bovenstaande, beide spellen waren tegen dezelfde, de conclusie trekt dat we hier te maken hebben met krabbelaars, moet ik terecht wijzen. Het was het team Kriens, overtuigend winnaar van deze competitie. Gefeliciteerd.