Spellen van de Week

Spel van de week 26 november 2019—Willem jan Maas

Psychologie

Bridge is een spel van techniek en inzicht, maar ook in niet geringe mate van psychologie. Ik bedoel hier niet zo zeer het toepassen van blufbiedingen of false cards. Deze dingen hebben zeker een plaats in bridge, maar ik bedoel in deze allerlei psychologische remmingen die ieder mens heeft en die soms het vinden van de beste speelwijze belemmeren. Een andere psychologisch effect waar je last van kunt hebben is dat je spel beïnvloed wordt door irritatie. Dat kan zijn omdat je zelf een spel verknoeid hebt, omdat je denkt dat je partner een spel verknoeid heeft, of, en dat is wel het ergste, je een hekel hebt aan je tegenstander.

Vooral dat laatste is natuurlijk tenenkrommend, want je hebt al een hekel aan je tegenstander, en dan scoort-ie ook nog tegen je. Walgelijk! Niet door laten beïnvloeden is het devies, maar dat valt soms niet mee.

Een aardig voorbeeld van een psychologische remming kwam voor in het weekend dat de tweede divisie viertallen (poule Leiden) speelde.

Na een zwakke twee door West kom je als Noord in 6. Oost komt natuurlijk uit met schoppen. Eerste analyse leert dat het er op lijkt dat je V moet vinden. Dat is echter een fata morgana. Er is een veel betere speelwijze die echter bij de meeste mensen niet op zal komen omdat deze speelwijze als hij niet lukt tot een extra down leidt. Nou is dat in een slam natuurlijk volkomen oninteressant, want stel dat de tegenstander in de manche zit dan verlies je met 1 down 11 imps en met 2 down ook.

Probeer met bovenstaande hints de beste speelwijze te vinden voor u verder leest.

De beste speelwijze is AH slaan, als dan de V valt ben je thuis, valt V niet dan neem je de klaversnit om als dat goed gaat je schoppenverliezer op te ruimen.

Hoeveel beter is dat dan. De ruitensnit is om en nabij 39% (3–2 met de snit goed plus 5,6% voor V sec). De combinatiespeelwijze AH slaan in combinatie met de klaversnit is veel beter (5,6 + 27,2 + 33,6 [50% van de rest]), een imponerende 66%. Een verschil om rekening mee te houden. Er is echter wel een psychologische drempel te overwinnen. Je moet namelijk soms de klaversnit nemen, en dat is natuurlijk moeilijk omdat je dan het risico loopt een klaver te verliezen terwijl je helemaal geen klaververliezer hebt! Toch is het de moeite waard omdat je totaalkans aanzienlijk verhoogd wordt.

Tip: Zoek naar combinatiespeelwijzen. Deze zijn heel vaak beter dan enkelvoudige kansen.

Een aardig voorbeeld van hoe irritatie je spel kan beïnvloeden overkwam ons op spel 2.

OW kwamen tegen ons na een verschil van mening over Blackwood in 5 en maakten met de troeven 4–1 en de klavers 3–1 slechts 11 slagen. De psychologische valkuil is nu dat je hiervan baalt omdat je makkelijk denkt dat de tegenstander hier heeft gezwijmeld van het geluk omdat het toch een aardig slam is. Wat je makkelijk over het hoofd ziet is dat het (na de schoppenuitkomst van Noord) nog steeds heel eenvoudig is om 12 slagen te halen. Kortom, je niet ergeren aan wat de tegenstander doet is, niet onverwacht, weer het devies.

Overigens was het verschil van mening wel leerzaam. Wat gebeurde er? Het bieden ging

West Noord Oost Zuid
  1 1
2 pas 2 pas
3 pas 4 pas
4SA pas 5 pas
5 einde

5 gaf 0 of 3 key-cards aan en West bood nu 5. Na afloop werd door West geopperd dat je met 3 key-cards na een 0 of 3 keycards antwoord wel 6 kunt bieden.

Ik weet dat veel mensen dat zo doen, maar ikzelf vind dat heel raar omdat het in de bieding natuurlijk volstrekt ondenkbaar is dat Oost 0 key-cards heeft. Omdat West dus "weet" dat Oost 3 key-cards heeft is het, alweer, in mijn ogen, dus volkomen normaal om als Oost te passen op 5. Alle "geleerde" argumenten waarom West "natuurlijk" "nooit" azen kan vragen zonder key-cards waardoor je "dus" slam biedt met 3 key-cards zijn wat mij betreft niet geldig.

Dit soort dingen zie je ook nog wel eens terug in een ethische context (West denkt lang na voor het 5 bod en Oost biedt "natuurlijk" slam), maar u begrijpt dat ik het daar volkomen mee oneens ben.

Overigens haast ik mij te verklaren dat hiervan bij onze tegenstanders geen sprake was, alles ging gewoon in tempo.

Omdat Hedwig en ik zelf een rusttafel hadden speelden wij de spellen 21–25 niet. Dit was jammer, want dat bleken interessante, en potentieel dure, spellen te zijn. Ik heb ze ook zien spelen, Maar op deze spellen gebeurden toen wij keken zo veel malle dingen dat piëteitsoverwegingen mij verhinderen daarover te rapporteren. Vraag het maar na bij de dramatis personae.